دوکوهه

اگر بپرسی دو کوهه کجاست ، چه جوابی بدهیم ؟ بگوییم دو کوهه پادگانی است در نزدیکی اندیمشک که بسیجی ها را در خود جای می داد و بعد سکوت کنیم ؟ پس ای کاش نمی پرسیدی که دو کوهه کجاست ، چرا که جواب گفتن به این سوال بدین سادگی ها ممکن نیست . کاش تو خود در دو کوهه زیسته بودی که دیگر نیازی به این سوال نبود .

گفته اند شرف المکان بالمکین – اعتبار مکانها به انسانهای است که در آنها زیسته اند – و چه خوب گفته اند . دو کوهه پادگانی است در نزدیکی اندیمشک که سالهای سال با شهدا زیسته است ، با بسیجی ها، و همه سرّ مطلب همین جاست. اگر شهدا نبودند و بسیجی ها ، آنچه می ماند پادگانی بود درندشت ، با زمین هایی آسفالت ، خشک و کم دار و درخت ، ساختمان هایی کوتاه و بلند و تیرک هایی که بر آن پرچم نصب کرده اند. اما دو کوهه سال ها با شهدا زیسته است، با بسیجی ها ، و از آنها روح گرفته ؛ روحی جاودانه.

دوکوهه مغموم است ، اما اشتباه نکنید ! او جنگ را دوست ندارد ، جمع با صفای بسیجی ها را دوست دارد ، جمع شهدا را ؛ آرزومند آن عرصه ای است که در آن کرامات باطنی انسانها بروز می یابد.

یک بار دیگر ، سلام دوکوهه.

قطارها دیگر در کنار دو کوهه نمی ایستند و بسیجی ها از آن بیرون نمی ریزند . قطارها ، دو کوهه را فراموش کرده اند و حتی برای سلامی هم نمی ایستند . بی رحمانه می گذرند . اما شهدا انسی دارند با دو کوهه که مپرس. با ذره ذره خاکش ، با زمینش ، با دیوارهایش ، با ساختمان هایش ، با همه آنچه در چشم ما هیچ نمی آید . می گویی نه ؟ از حوض رو به روی حسینیه حاج همت باز پرس که همه شهدا دو کوهه با آب آن وضو ساخته اند . در حاشیه اطراف حوض تابلوهایی هست که به یاد شهدا روییده اند . اما الفت شهدا با این حوض نه فکر کنی که به سبب تابلوهاست ! من چه بگویم ؟ اینها سخنانی نیست که بتوان گفت . تو خودت باید دریابی . و اگر نه، دیگر چه جای سخن؟

زمین صبحگاه نیز هنوز در جست و جوی رازداران خویش است . اگر زبان خاک را بدانی ، نوحه اش را در فراق آنها خواهی شنید.

جا دارد که دو کوهه مزار عشاق باشد ، زیارتگاه عشاقی که از قافله شهدا جا مانده اند.

ای قدمگاه بسیجی ها، ای قدمگاه عاشق ترین عاشقان، تو خوب می دانی که چه سایه بلندی را از کف داده ای . بوسه های تو بر قدم هایی می نشسته است که استوارتر از عزم  آنان را  زمین به یاد ندارد . یادهایت را در خود تجدید کن تا آنجا که اگر هزارها سال از این روزها بگذرد ، تو را با این نام شناسند که قدمگاه بسیجیان بوده ای . شب را به یاد بیاور که انیس عشاق است ؛ آن شب را ، بعد از عملیات والفجر یک .

ای دوکوهه ، تو را با خدا چه عهدی بود که از کرامت برخوردار شدی و خاک زمین تو سجده گاه یاران خمینی شد ؟ و حال چه می کنی در فراق پیشانی هایشان که سبب اتصال ارض و سما بود ؟ و آن نجواهای عاشقانه؟.

 اینجا حرم راز است و پاسداران حریم آن، شهدایی که در آن نماز شب اقامه کرده اند و با خدا راز گفته اند؛ شهدایی که در حسینیه ، چشم مکاشفه بر جهان غیب گشوده اند ؛ شهدایی که همسفران عرشی امام بوده اند و اکنون میزبان او هستند.

عمق وجود من با این سکوت راز آمیز آشناست ؛ سکوتی که در باطن ، هزارها فریاد دارد.

من هرگز اجازه نمی دهم که صدای حاج همت در درونم گم شود . این سردار خیبر ، قلعه قلب مرا نیز فتح کرده است. گوش بسپار تا ناله های حاج عباس کریمی را از نیز در سوگ شهادت او بشنوی .

حسینیه حاج همت قلب دو کوهه بوده است. حیات دو کوهه از اینجا آغاز می شد و به همین جا باز می گشت .

وقتی انسان عزادار است ، قلب بیش از همه در رنج است و اصلا رنج بردن را همه وجود از قلب می آموزد . دو کوهه قطعه ای از خاک کربلاست ، اما در این میان ، حسینیه را قدری دیگر است . کسی می گفت کاش حسینیه را زبانی بود تا بگوید از آن سری که میان او و کربلاست . گفتم : حسینیه را زبان هست کو محرم اسرار؟

هر که می خواهد  بشناسد داستان کربلا را بخواند ، اگر چه خواندن داستان را سودی نیست اگر دل کربلایی نباشد، چه بگویم در جواب اینکه حسین کیست و کربلا کدام است؟ چه بگویم در جواب اینکه چرا داستان کربلا کهنه نمی شود ؟ از باب استعاره نیست اگر عاشورا را قلب تاریخ گفته اند . زمان ، هر سال در محرم تجدید می شود و حیات انسان هر بار در سید الشهداء . نه این حیات دنیایی که جانواران نیز از آن برخودارند ؛ حیاتی که در خور انسان است ، حیات طیبه ، حیاتی آن سان که امام داشت ، زیستنی آن سان که امام زیست .

حسینیه شهدا نیز اکنون در جست و جوی گم کرده خویش است. او امام را ندید ، اما یاران امام را دید و از آنان بوی خمینی را شنید .

دو کوهه، خاک و آب و در و دیوارهایش ، همه جودش با این حضور آن همه انس داشته است که اکنون ، در این روزها تنهایی ، جایی مغموم تر از آن نمی یابی . دو کوهه مغموم است و در انتظار قیامت . دلش برای شهدا تنگ شده است ، برای بسیجی ها .

یک بار دیگر ، سلام دو کوهه .

دو کوهه ، تو یک پادگان نیستی ، تو قطعه ای از خاک کربلایی ، چرا که یاران عاشورایی سید الشهدا را به قافله او رسانده ای . دو کوهه ،  در باطن تو هنوز راز این روزهای سپری شده باقی است ، می دانم ؛ اما دیگر خاک تو قدمگاه این کربلاییان آخرالزمان نیست . بعضی ها ما را  سرزنش می کنند که چرا دم از کربلا می زنید و از عاشورا . آنها نمی دانند که برای ما کربلا بیش از آنکه یک شهر باشد ، یک افق است ، یک منظر معنوی است که آن را به تعداد شهدایمان فتح کرده ایم ؛ نه یک بار و نه دوبار ، به تعداد شهدایمان . دو کوهه تو خوب می فهمی که من چه می گویم . تو با حاج همت ، باحاج عباس کریمی ، با چراغی ، با دستواره ، با اسکندری، علیرضا نوری ، وزوایی، ورامینی ، رستگار ، موحد ، حاج مجید رمضان ، صالحی ، حاجی پور و صدها شهید دیگر انس داشته ای . تو که بوسه بر پای بسیجی ها زده ای ، تو که با زمزمه شبانه آنها آشنا بوده ای ، تو که نجواهای عاشقانه شان را شنیده ای تو که معنای انسان را دریافته ای ، تو خوب می دانی که ماچه می گوییم . آری تو دیگر در جست و جوی انسان نیستی ؛ تو یافتی آنچه را که یافت نمی شود .

روز اول سال 68 ، پادگان دو کوهه کمی تسکین یافته است . عده ای از دوستانش آمده اند تا گمشده خویش را در آنجا بجویند . در و دیوار ، ساختمان ها و راهروها بر سر جای خویش باقی است و اگر کسی نداند ، می پندارد که دو کوهه همه چیز را از یاد برده است . درها قفل است و آنها می کوشند تا از هر راه که هست ، یک بار دیگر خود را به فضای مالوف خویش برسانند . اما گم گشته در آنجا هم نیست .

عالم محضر شهداست ، اما کو محرمی که این حضور را دریابد و در برابر این خلا ظاهری خود را نبازد ؟ زمان می گذرد و مکان ها فرو می شکند ، اما حقایق باقی هستند . شهید حاجی پور زنده است ، من و تو مرده ایم . شهدا صدق و استقامت خویش را در آن عهد ازلی که با خدا بسته بودند اثبات کردند . کاش ما در خیل منتظران شهادت باشیم . یاد آوران در جست و جوی گمگشته خویش به اردوگاه کرخه می روند . شعرشان اگر چه بس مغموم می نماید ، اما شعر مستی است . آنان را که می خواهند با نظر روانکاوانه در این سرمستان میکده عشق بنگرند هشدار باد که مبادا نشانی از یأس در آنان بجویند . یأس از جنود شیطان است و اینان وارسته اند از آن جهانی که در سیطره شیاطین است . کرخه خرابات است و اینان خراباتیانند و گریه ، آبی است بر دل های سوخته شان. گریه اوج سرمستی است و اگر امروز روزگار فاش گفتن اسرار است، بگذار اینان نیز فاش بگریند . امام کو که به تماشای رهروان خویش بنشیند ؟

آری ، ما از این موهبت برخوردار بودیم که انسان دیدیم . ما یافتیم آنچه را که دیگران نیافتند . ما همه افق های معنوی انسانیت را در شهدا تجربه کردیم . ما ایثار را دیدیم که چگونه تمثل می یابد . ما دیدیم که چگونه کرامات انسانی در عرصه مبارزه به فعلیت می رسند . ما معنای جهاد اصغر و اکبر را درک کردیم . آنچه را که عرفای دلسوخته حتی بر سردار نیافتند ، ما در شب های عملیات آزمودیم . ما فرشتگان را دیدیم که چه سان عروج و نزول دارند . ما عرش را دیدیم . ما زمزمه جویبارهای بهشت را شنیدیم . از مائده های بهشتی تناول کردیم و بر سر سفره حضرت ابراهیم نشستیم . ما در رکاب امام حسین ( ع ) جنگیدیم . ما بی وفایی کوفیان را جبران کردیم ... و پادگان دو کوهه بر این همه شهادت خواهد داد .

پادگان دوکوهه آخرین بار در عملیات مرصاد بود که به پیمان خویش وفا کرد . یک بار دیگر دو کوهه همه چهره های آشنا را دید و همه عطرهای آشنا را شنید و با همه آنچه دوست می داشت وداع کرد .

دو کوهه ، با تو هستم : آیا می دانستی که این آخرین وداع است ؟

منافقین می پنداشتند که آن عهد را که تو بر آن شاهد بوده ای فراموش کرده ایم ، اما تو می دانی که اینچنین نبود . همه دانستند . دو کوهه ، آیا بر قدم همه عزیزانت بوسه زدی ؟

آیا سعی کردی که همه آن لحظات را به یاد بسپاری ؟

سعید را به خاطر داری که چه می خواند ؟ برای امام می خواند ، برای آن که عاشقانه زیستن را به ما آموخت ، برای آن که به ما آموخت عرفان را که مبارزه است ، برای آن کسی که ما همه تاریخ انبیا را در وجود او تجربه کردیم .

این همه مغموم نباش دو کوهه . امام رفت ، اما راه او باقی است . دیر نیست آن روز که روح تو عالم را تسخیر کند و نام تو ، خاکت و پرچم هایت مظهر عدالت خواهی شوند .

دو کوهه ، آیا دوست داری که پادگان یاران امام مهدی نیز باشی ؟ پس منتظر باش . 

رنگ چشم و شخصیت انسان

اگر بتوانیم شخصیت افراد را پیش از داشتن رابطه با آنها بشناسیم و یا حداقل در مورد چگونگی رفتار و اخلاق آنها حدس هایی بزنیم بدون شک این شناخت تاثیرات زیادی در رابطه ما داشته و کمک های فراوانی به ما خواهد کرد.

معمولا انسان ها برای به دست آوردن شناخت بیشتر از دوستان و اطرافیان خود و یا شناخت سطحی از کسانی که برای اولین بار با آنها رو به رو می شوند به گزینه های مختلفی پناه می برند که حدس زدن شخصیت طرف مقابل از روی لباس پوشیدن، امضا و یا شیوه دست دادن او از جمله این امور است.

شناخت شخصیت افراد از روی رنگ چشم گزینه جدیدی است که در روابط انسانی بی تاثیر نبوده و چنانچه درست به کار رود مشکلات زیادی را حل خواهد کرد . مطلب زیر که توسط یکی از انجمن های اینترنتی عربی منتشر شده است به بررسی انواع رنگ چشم و شخصیت دارندگان آن می پردازد.

رنگ چشم سبز

رنگ چشم سبز نشان دهنده آن است که صاحبان آن شخصیتی قوی و اراده ای بالا دارند. در تصمیم گیری ها، خیلی محکم عمل کرده و تا حدی خود رای و مغرور هستند.این افراد اعتماد به نفس بالایی دارند و در کمک به دیگران سعی می کنند تا آخرین توان خود را مصرف کنند.

رنگ چشم آبی

دارندگان چشم های آبی دارای نگاهی عمیق بوده و شخصیتی حساس و شفاف دارند. این افراد به راحتی فکر و نظر خود را به دیگران تحمیل می کنند و به همین نسبت جرات و شجاعت وی‍ژه ای هم به خرج می زنند. قابل توجه است که بیشتر چشم آبی ها طبیعت و احساساتی هنری و ملموس دارند.

رنگ چشم مشکی

صاحبان چشمان مشکی انسان هایی رویایی هستند که در فضای شاعرانه ای زندگی می کنند و همچنین بسیار دست و دل باز هستند. بسیار سعی می کنند با هر چه دارند به دیگران کمک کنند .این افراد همچنین دارای خلق و خوی اجتماعی و احساسات ظریف هستند.

رنگ چشم قهوه ای

چشم قهوه ای سنبل مهربانی و محبت است و هر چه تیره تر باشد مهر و محبت صاحبش بیشتر است. چشم قهوه ای ها بسیار خون سردند و هر چه را که می خواهند به راحتی تصاحب می کنند. چنین به نظر می رسد که این افراد معنای عصبانیت را نمی شناسند و از آرامشی تمام نشدنی بهره مندند.

رنگ چشم خاکستری

صاحبان چشم های خاکستری دو دسته هستند ، یا از شخصیتی آرام و با اعتماد به نفس برخوردارند و یا  

شخصیتی عصبی و انقلابی دارند و همیشه به دنبال آرامش می گردند ولی در مجموع انسان هایی سرسخت و سنگین دل هستند.

رنگ چشم عسلی

با وجود اینکه چشم عسلی ها انسان هایی خوش قلب هستند ولی با دیگران صریح نیستند. این افراد همیشه به دنبال دوست می گردند. چشم عسلی ها معمولا از کودکی روی پای خود بزرگ شده و دوست ندارند به دیگران تکیه کنند.

شعر زیبایی از استاد شهریار به مناسبت اربعین امام حسین (ع)

شیعیان دیگر هوای کربلا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین

از حریم کعبه جدش به اشکی شست چشم
مروه ژشت سر نهاد? اما صفا دارد حسین

می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم
بیش از اینها? حرمت کوی منا دارد حسین...

بس که محمل ها رود منزل به منزل با شتاب
کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین

رخت دیبای حرم چون گل به تاراجش برند
تا به جایی که کفن از بوریا دارد حسین

بردن اهل حرم دستور بود و سر غیب
ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین؟

سروران? ژروانگان شمع رخسارش? ولی
چون سحر? روشن? که سر از تن جدا دارد حسین

سر به قاچ زین نهاده راه پیمای عراق
می نماید خود? که عهدی با خدا دارد حسین

او وفای عهد را با سر کند سودا? ولی
خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین

دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا
با کدامین سر کند؟ مشکل دوتا دارد حسین

سیرت آل علی(ع) با سرنوشت کربلاست
هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین

آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند
عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین

دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت
داوری بین با چه قوم بی حیا دارد حسین

ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان? زخمه ای
گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین

دست آخر کز همه بیگانه شد? دیدم هنوز
با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین

شمر گوید: گوش کردم تا چه خواهد از خدای
جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم «شهریار»
کاندر این گوشه عزایی بی ریا دارد حسین

شلمچه

نگاه کن پدر این نقشه های ایران است

به من بگو که شلمچه کجای ایران است

شلمچه نیست در این نقشه های جغرافی

نگفته ای تو مگر کربلای ایران است ؟

عجیب اینکه در آن سرزمین خون افشان

پر ازدحام ترین جاده های ایران است

ز بس شهید که از آن بهشت آوردند

گمان کنم گل آب و هوای ایران است

گرفت نقشه ز دستم پدر و ابری گفت :

شلمچه ناحیه ی باصفای ایران است

برای رفتن اگر دل دلیل ما باشد

ز هر طرف بروی ابتدای ایران است

چه چشمه ها که نجوشید روی آن از خون

چه خونبهای گرانی برای ایران است

ز گوشه گوشه ی میهن در آن پلاکی هست

شلمچه نقشه ی جفرافیای ایران است

منبع :

http://www.banooyeshereshohada.blogfa.com

برترین مقام یقین است

درس اخلاق حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(دامت برکاته)

متن حدیث:

یَا عَلىُّ: اِنَّ مِنَ الْیَقینِ أن لاَ تُرضىَ اَحداً بِسَخَطِ اللهِ، وَلا تَحَمّدَ اَحَداً بِما آتاکَ الله، وَ لا تَذُمَّ اَحداً عَلى مَا لَمْ یُؤتِکَ اللهُ، فَاِنَّ الرِّزْقَ لا یَجُرُّهُ حِرْصُ حَریص وَ لاَ تَصْرِفُهُ کَراهَةُ کَارِه، اِنَّ الله بِحُکْمِهِ وَ فَضْلِهِ جَعَلَ الرَّوْحَ وَالْفَرَحَ فِى الْیَقینِ وَ الرِّضَا، وَ جَعَلَ الْهَمَّ، وَ الْحُزْنَ فىِ الشَّکِّ والسُّخْطِ.

ترجمه:

اى على، از آثار یقین این است که رضایت هیچ کس را با خشم خداوند به دست نیاورى و کسى را بر نعمتى که خدا به تو داده نستایى و احدى را بر چیزى که خدا از تو دریغ فرموده نکوهش نکنى، چه روزى را نه حرص حریصان جلب کند و نه بى میلى کسان واپس زند.خداوند به حکمت و فضل خود آسایش و خوشى را در یقین و رضا (به قضا و قدر) قرار داده و غصّه و اندوه را در شک و نارضایى.

شرح حدیث:

یقین و مراحل آن:

«یقین» نقطه مقابل «شک» است، همان گونه که علم نقطه مقابل جهل است، و به معناى وضوح و ثبوت چیزى آمده است، و طبق آنچه از اخبار و روایات استفاده مى شود به مرحله عالى ایمان «یقین» گفته       مى شود. امام باقر(علیه السلام)فرمود: «ایمان یک درجه از اسلام بالاتر است، و تقوا یک درجه از ایمان بالاتر است، و یقین یک درجه برتر از تقواست».

سپس افزود: «درمیان مردم چیزى کمتر از یقین تقسیم نشده است».

راوى سؤال مى کند: یقین چیست؟ مى فرماید: «حقیقت یقین، توکّل بر خدا، و تسلیم در برابر ذات پاک او، و رضا به قضاى الهى، و واگذارى تمام کارهاى خویش به خداوند است».

برترى مقام یقین از مقام تقوا و ایمان و اسلام چیزى است که در روایات دیگر نیز روى آن تأکید شده است.
در حدیث دیگرى از امام صادق (علیه السلام) مى خوانیم: «از نشانه هاى یقین مردم مسلمان این است که مردم را با خشم الهى از خود خشنود نکند، و آنها را بر چیزى که خداوند به او نداده است ملامت ننماید (آنها را مسؤل محرومیّت خود نشمارد) خداوند به خاطر عدل و دادش آرامش خاصّى سراسر قلب و جان او را فرا مى گیرد.

ولى با این حال براى یقین مراتبى است در آیات 1 ـ 8 سوره تکاثر و آیه 95 سوره واقعه به آن اشاره شده و آن سه مرحله است:

1ـ علم الیقین: و آن این است که انسان از دلایل مختلف به چیزى ایمان آورد، مانند کسى که با مشاهده دود ایمان به وجود آتش پیدا مى کند.

2ـ عین الیقین: و آن در جایى است که انسان به مرحله مشاهده مى رسد و با چشم خود مثلا آتش را مشاهده مى کند.

3ـ حق الیقین: و آن همانند کسى است که وارد آتش شود و سوزش آن را لمس کند، و به صفات آتش متّصف گردد و این بالاترین مرحله یقین است.

در حقیقت مرحله اوّل جنبه عمومى دارد، و مرحله دوّم براى پرهیزگاران است و مرحله سوّم مخصوص خاصّان و مقربّان است. و لذا در حدیثى آمده است که خدمت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) عرض کردند: شنیده ایم بعضى از یاران عیسى(علیه السلام) روى آب راه مى رفتند؟ فرمود: اگر یقینش از آن محکمتر بود بر هوا راه مى رفت.(1)

پی نوشتها:

1. تفسیر نمونه، ج 27، ص 283 ـ 285.

منبع:پایگاه حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(دامت برکاته)

چگونه می‌توانم از ابتلاء به ایدز پیشگیری کنم؟

متأسفانه تاکنون هیچ واکسن مؤثری برای پیشگیری از ابتلا به ایدز ساخته نشده است. برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری موارد زیر را به دقت مطالعه کنید و همواره و بدون کوتاهی بکار بگیرید:

1.  از استفاده از سرنگ و سرسوزن استفاده شده توسط فرد دیگر اجتناب کنید. سوزنهایی که قبلاً برای خالکوبی و یا سوراخ کردن بدن دیگران استفاده شده است هرگز نبایستی استفاده نمایید.

2. مطمئن‌ترین روش برای پیشگیری از ابتلا به بیماریهای مقاربتی از جمله ایدز پرهیز از رابطه جنسی و یا محدود کردن رابطه جنسی به رابطه جنسی طولانی مدت (ازدواج) در میان شرکای جنسی است که ثابت شده است به این بیماریها مبتلا نیستند و هیچ شریک جنسی دیگری غیر از همدیگر ندارند، همچنین از سایر عوامل خطر ابتلا مانند اعتیاد تزریقی مصون باشند. وفاداری به همسر و پرهیز از بی بند و باری  و انحرافات جنسی شما را در مقابل ایدز و سایر بیماریهای مقاربتی و حتی برخی از سرطانهای دستگاه تناسلی مصون می سازد.

3.  برای کسانی که رفتار جنسی آنها، خطر ابتلا به ایدز را در آنها بوجود می‌آورد، استفاده صحیح و دائمی از کاندوم از نوع کاندوم لاتکس مردانه خطر ابتلا به بیماریهای مقاربتی را به نحو مناسبی کاهش می‌دهد، هر چند که استفاده از کاندوم 100% موفق نیست و با افزایش تعداد شرکای جنسی، خطر ابتلا به بیماری هم اضافه می‌شود.

4. کاندومهایی که به مواد اسپرم‌کش آغشته می‌شوند نسبت به کاندومهای که با سایر مواد لزج شده‌اند خطر انتقال عفونت‌های مقاربتی و ایدز را کمتر نمی‌کنند. استفاده از مواد لزج‌کننده با پایه روغنی مانند وازلین خطر تخریب کاندوم و در نتیجه از بین بردن اثر‌بخشی آنرا دارد. محافظت مناسب زمانی است که کاندوم درکل زمان رابطه جنسی از ابتدا تا انتها و به درستی استفاده شود. فراموش نکنیمکه ویروس ایدز حتی با ورود ترشحات آلت مردانه که قبل از انزال و خارج شدن منی است،همچنین از طریق ترشحات واژن و مقعد قابل انتقال است. بنابراین استفاده از کاندوم، چه با هدف پیشگیری از حاملگی ناخواسته و چه با هدف پیشگیری از ابتلا به بیماریهای  مقاربتی از جمله ایدز، می بایستی از ابتدا تا انتهای رابطه جنسی بصورت مداوم باشد.

5.  هیچگاه از ریش‌تراش، تیغ ریش‌تراشی و مسواک دیگران به دلیل احتمال آلوده شدن به خون آنان استفاده نکنید.

6. در هنگام مراجعه به سلمانی حتما تیغ و وسایل  شخصی خود را به همراه برید. به یاد داشته باشید که برای کشته شدن ویروس ایدز با الکل، درجه خاصی از الکل و مدت زمان قابل توجهی مورد نیاز است و صرف وارد کردن وسایل سلمانی به الکل و خارج کردن آن با وجودیکه ممکن است از سایر آلودگیها پیشگیری کند، اما ویروس HIV را نابود نمی کند. پس همیشه از سلمانی بخواهید از لوازم خودتان استفاده نماید.

7.  برای اقدامات پزشکی و دندانپزشکی حتما به مطب ها و مراکز معتبر مراجعه نمایید. هرگز اجازه ندهید که از سوزن استفاده شده برای دیگری برای شما استفاده گردد.

8.  اگر به HIV آلوده هستید و حامله هستید یا قصد حاملگی دارید حتماً موضوع را با پزشک مطرح کنید چرا که احتمال انتقال ویروس به جنین وجود دارد و از طرف دیگر داروهایی وجود دارند که با مصرف آنها این احتمال کم می‌شود.

 بیماری ایدز چه علائمی دارد؟

ورود ویروس HIV به بدن می تواند بدون علامت باشد یا ممکن است با علائمی مانند تب، درد عضلانی و گلودرد همراه باشد (شبیه علائم سرماخوردگی). پس از آن، بیمار دوره ای بدون علامت را پشت سر  می گذراند. پس از این مدت - که در افراد مختلف و بسته به درمان شدن یا نشدن بیمار زمان مختلفی از چند ماه تا چند سال خواهد داشت - بیماری ایدز ظاهر می شود که علامت آن ابتلا به برخی عفونتهای قارچی، ویروسی و یا باکتریایی فرصت طلب است که در افراد سالم به ندرت دیده می شود.

فراموش نکنیم که از زمان ورود ویروس به بدن، بیماری قابل سرایت به دیگران است حتی اگر بیمار علامتی نداشته باشد و یا خود از وجود بیماری مطلع نباشد.

آیا ایدز درمان دارد؟

 متأسفانه ایدز هیچ درمان قطعی ندارد و داروهای گوناگون کنونی تنها قادر به کنترل برخی از عوارض بیماری و تا حدودی افزایش طول عمر بیماران هستند. داروهای موجود جلو تکثیر سریع ویروس را می گیرند و تعداد ویروسهای موجود در بدن را کم می کنند. هیچکدام  از این داروها قادر به نابودی دائم این ویروس در بدن نیستند. با کاهش تعداد ویروس در بدن،  عملکرد دستگاه دفاعی بدن بهبود می یابد و خطر ابتلا به عفونت های فرصت طلب در بدن کم می شود و بدینوسیله طول عمر بیمار زیاد تر می شود و عوارض بیماری کم می شود. بیماران ایدزی مجبورند برخی از داروهایشان را برای تمام طول عمرشان مصرف کنند. آنها حتی در زمانیکه دستگاه دفاعی بدنشان بسیار ضعیف است، برای جلوگیری از مبتلا شدن به عفونتهای کشنده باید روزانه آنتی بیوتیک های مختلفی مصرف کنند.

ویروس HIV چگونه منتقل می‌شوند؟

ویروس HIV از یک فرد به فرد دیگر قابل انتقال است که این انتقال از طریق مایعات بدن مانند خون، منی یا ترشحات واژن انحام می‌شود. شایعترین راههای انتقال عبارتند از:

- برقراری رابطه جنسی بدون محافظت با فرد آلوده

تماس جنسی شایعترین راه سرایت آلودگی است. انتقال در اثر رابطه محافظت نشده با جنس مخالف و یا در اثر همجنس بازی امکان پذیر است. هر گونه تماس جنسی محافطت نشده از راه واژن، مقعد و دهان امکان سرایت دارد.

- با استفاده از سرنگ آلوده به خون افراد آلوده (در معتادان تزریقی مواد مخدر)

در صورتیکه معتادان تزریقی از سرنگ مشترک دیگران استفاده کنند بسیار در معرض ابتلا به ویروس HIV و سایر عفونتها مانند هپاتیت هستند.

- خالکوبی و سوراخ کردن گوش بوسیله سوزن و وسایل آلوده بیماری را منتقل می کند.

- استفاده از تیغ و وسایل  مشترک در سلمانی  خطر ابتلا دارد.

- استفاده از وسایل دندانپزشکی که بخوبی سترون نشده است، بخصوص در مطبهای غیرمجاز و توسط کسانی که بصورت تجربی کار دندانپزشکی می کنند خطر انتقال ایدز دارد.

- شما ممکن است در معرض ابتلا به این بیماری باشید اگر:

با شرکای جنسی متعددی رابطه جنسی محافظت نشده‌ دارید.

به یکی از بیماریهای مقاربتی مانند: سوزاک یا سیفلیس مبتلا شده‌اید.

از سرنگ قبلاً مصرف شده دیگران جهت تزریق مواد مخدر استفاده کرده‌اید.

دارای شریک جنسی با هر یک از سه خصوصیت بالا هستید.

در این شرایط شما حتماً باید از نظر ایدز آزمایش بدهید.

کودکانی که از مادران آلوده به این بیماری متولد می‌شوند نیز در معرض ابتلا به ایدز هستند. در حال حاضر به کلیه مادرانی که در معرض خطر هستند توصیه می شود از نظر ایدز در ابتدای بارداری آزمایش شوند. در صورتیکه مادر HIV مثبت باشد، با استفاده از برخی داروها و نیز با انتخاب روش زایمان و شیردهی مناسب خطر انتقال بیماری به نوزاد از طریق مادر به میزان قابل توجهی کم می شود.

ایدز چیست؟

ایدز اختلال اکتسابی در دستگاه دفاعی بدن است که توسط ویروس HIV انتقال می‌یابد. این ویروس که اولین بار در سال 1981 میلادی در میان همجنس بازان آمریکایی مشاهده شد، به دستگاه دفاعی بدن حمله می‌کند. دستگاه دفاعی وظیفه جلوگیری از بیمار شدن بدن را به عهده دارد. وقتیکه فردی ایدز دارد، دستگاه دفاعی نمی‌تواند کارکرد صحیح خود را داشته باشد و نمی‌تواند در مقابل ابتلا به بیماریها مقابله کند. میکروبهایی که در بدن سالم به راحتی و حتی بدون اینکه فرد متوجه شود نابود می شوند، در بدن افراد ایدزی تبدیل به عفونتهای شدید و حتی کشنده می گردند. معمولاً بیماران ایدزی در اثر یک عفونت و یا یک سرطان – که بدن توان دفاع از خود در مقابل آن را ندارد- جان خود را از دست می‌دهند.

در حال حاضر حدود 40 میلیون نفر در جهان HIV مثبت هستند. از این تعداد حدود 3 میلیون نفر در مرحله بیماری ایدز هستند.

HIV  مثبت با ایدز چه تفاوتی دارد؟

زمانیکه ویروس HIV در بدن یافت  گردد، بیمار HIV مثبت  است. ایدز زمانی است که بیمار HIV مثبت  دارای علائم شدید بیماری شده باشد به نحویکه با اختلال شدید در کارکرد دستگاه دفاعی بدن، عفونتهای فرصت طلب بیمار را آلوده  نمایند و بدن بیمار خود نتواند از رشد این میکروبها در بدن جلوگیری کند. بدن فرد سالم با دستگاه دفاعی خود می تواند به راحتی از ابتلا به عفونتهای فرصت طلب جلوگیری کند.

از زمانی که فرد HIV مثبت می گردد تا زمانیکه به مرحله کشنده ایدز می رسد ممکن است چندین ماه و یا چندین سال طول بکشد که این زمان بستگی به شرایط سنی و بدنی بیمار و دریافت یا عدم دریافت داروهای موجود دارد.